Goniec Małopolski

Wzorzec FCI nr 57

WYŻEŁ WĘGIERSKI KRÓTKOWŁOSY

(Rövidszörü Magyar Vizsla)

Kraj pochodzenia: Węgry

Data publikacji obowiązującego wzorca: 13.09.2000

 

Użytkowanie:

Wszechstronny pies myśliwski zdolny do pracy w polu, lesie i wodzie, mający typowe zdolności myśliwskie: doskonały węch, stanowczość w stójce, doskonałe aportowanie i determinację przy trzymaniu się śladu, nawet podczas pływania. Odporny na ekstremalne warunki pogodowe. Przeznaczeniem wyżła węgierskiego krótkowłosego jest bycie doskonałym psem polującym; lęk przed wystrzałem, niechęć do stójki i aportowania oraz pracy w wodzie jest niepożądana. Z powodu jego spokojnej natury i zdolności adaptacyjnych, może być trzymany jako pies domowy.

Klasyfikacja FCI:

Grupa 7 - Wyżły.

Sekcja 1 - Wyżły kontynentalne.

Typ kontynentalny.

Próby pracy wymagane (próby polowe i wodne).

 

RYS HISTORYCZNY:

Przodkowie węgierskiego Vizsla przybyli do Węgier przez Karpaty z koczowniczymi plemionami tamtego regionu. Opisy i ilustracje graficzne dotyczące tej rasy odnaleziono w dokumentach sięgających XIV stulecia.

W wieku XVIII wzrosło jego znaczenie jako psa myśliwskiego. Pod koniec XIX wieku były organizowane na Węgrzech konkursy dla wyżłów, w których Vizsla uczestniczyły z wielkim sukcesem. W tym okresie psy polujące odegrały ważną rolę w rozwoju rasy. Nowoczesny typ hodowli zapoczątkowano w 1920. roku, czego wynikiem było uznanie przez FCI wyżłów węgierskich krótkowłosych w roku 1936.

 

WYGLĄD OGÓLNY:

Elegancki pies myśliwski średniej wielkości o szlachetnym wyglądzie, z krótką, rudozłotą szatą. Jego raczej lekka, sucha, szczupła budowa ciała uosabia harmonię piękna i siły.

 

WAŻNE PROPORCJE:

Długość tułowia niewiele przewyższa wzrost w kłębie.  Głębokość klatki piersiowej jest nieznacznie mniejsza od 1/2 wysokości w kłębie.  Kufa jest trochę krótsza od połowy długości głowy.

 

ZACHOWANIE - TEMPERAMENT:

Żywy, przyjazny, zrównoważony, nie może być agresywny ani bojaźliwy. Łatwy w szkoleniu; niezwykła chęć utrzymywania kontaktu z przewodnikiem w czasie pracy jest jedną z jego głównych zalet, jednak nie może być źle traktowany.

 

GŁOWA:

Sucha, szlachetna, o dobrych proporcjach.

Mózgoczaszka:

Czaszka:
lekko wysklepiona o średniej szerokości z niezbyt głęboką bruzdą sięgającą od umiarkowanie rozwiniętego guza potylicznego do czoła. Łuki brwiowe umiarkowanie rozwinięte. Przełom czołowo-nosowy (stop): umiarkowany.

Trzewioczaszka:

Nos:
dobrze rozwinięty i szeroki, z nozdrzami tak rozwartymi jak to tylko możliwe. Kolor wierzchołka nosa harmonizuje w odcieniu z kolorem szaty.

Kufa:
tępo zakończona, niespiczasta, z silnymi szczękami, silnie umięśniona. Grzbiet nosa prosty.

Fafle:
ciasno przylegające, wargi nie zwisające.

Uzębienie:
potężne szczęki z doskonałym, regularnym i kompletnym zgryzem nożycowym, górna szczęka dokładnie pokrywa się z żuchwą tworząc kwadrat, 42 zęby.

Policzki:
silne, dobrze umięśnione.

Oczy:
lekko owalnego kształtu, średniej wielkości, z dobrze przylegającymi powiekami. Brązowe oczy harmonizują z umaszczeniem szaty, preferowane tak ciemne jak to możliwe, o inteligentnym i żywym wyrazie.

Uszy:
osadzone niezbyt wysoko i nieco w tyle głowy. Cienkie płaty ucha, długości 3/4 długości części mózgowej czaszki, o kształcie zaokrąglonego V; wiszą blisko policzków.

SZYJA:

Średniej długości, harmonizującej z wyglądem ogólnym. Kark bardzo umięśniony i lekko wygięty. Mocno przylegająca skóra na podgardlu.

TUŁÓW:

Kłąb:
wyraźny i umięśniony.

Grzbiet:
solidny, silny, dobrze umięśniony, napięty i prosty. Kręgi powinny być dobrze osłonięte mięśniami.

Lędźwie:
krótkie i szerokie, proste lub lekko łukowate. Odcinek od grzbietu do lędźwi dobrze związany.

Zad:
szeroki, dobrze umięśniony i dostatecznie długi, lekko ścięty, nachylający się nieznacznie do ogona.

Klatka piersiowa:
głęboka i obszerna z dobrze rozwiniętym, umięśnionym i umiarkowanie łukowatym przedpiersiem; mostek zachodzący do tyłu tak mocno, jak to możliwe. Mostek i łokieć powinien być na tej samej wysokości. Żebra umiarkowanie wysklepione, ostatnie wygięte do tyłu.

Linia podbrzusza:
elegancka, napięta, wygięta w łuk ku tyłowi, brzuch nieznacznie podkasany.

OGON:

Osadzony nieco nisko, silny u nasady, zwężający się ku końcowi, dobrze pokryty gęstą szatą. W krajach, gdzie kopiowanie jest dozwolone, ogon może być skracany do 1/4 naturalnej długości, by uniknąć wypadków w czasie polowania. Jeśli kopiowanie nie jest dozwolone, ogon sięga aż do stawu skokowego i jest sierpowato wygięty w górę. W czasie ruchu noszony poziomo.

KOŃCZYNY:

Kończyny przednie:
o mocnym kośćcu, silnie umięśnione. Widziane od przodu są proste i równoległe. Widziane z profilu są pionowe i dobrze ustawione pod tułowiem.

Barki:
długie, pochyłe i płaskie; elastyczne, o silnej i suchej muskulaturze. Dobre kątowanie pomiędzy łopatką a ramieniem; łopatka dobrze związana.

Ramiona:
tak długie jak to możliwe. Dobrze umięśnione.

Łokcie:
przylegające do tułowia, jednakże nie wygięte ani do wewnątrz ani na zewnątrz. Dobre kątowanie pomiędzy ramieniem a przedramieniem.

Przedramiona:
długie, proste, wystarczająco umięśnione.

Stawy skokowe:
silne, związane.

Nadgarstki:
krótkie, tylko lekko pochyłe.

Łapy:
koloru ciemnobrązowego, lekko owalne, wystarczająco wygięte, o silnych palcach i mocnych pazurach. Opuszki twarde, jędrne, ciemnoszare. Łapy paralelne w czasie ruchu i w pozycji statycznej.

Kończyny tylne:
dobrze ukątowane o silnym kośćcu; widziane od przodu są proste i równoległe.

Uda:
długie, dobrze umięśnione, dobre kątowanie pomiędzy miednicą a udem.

Stawy kolanowe:
dobrze ukątowane.

Podudzia:
długie, suche, o silnie rozwiniętej muskulaturze, długości niemal równej długości ud. Dobre kątowanie pomiędzy podudziem a śródstopiem.

Stawy skokowe:
silne, suche i umięśnione, dobrze opuszczone.

Śródstopia:
pionowe, krótkie i suche.

Łapy:
identyczne jak w kończynach przednich.

CHODY:

Typowy chód to ożywiony, energiczny i lekko kryjący ziemię kłus, elegancki i o dużym zasięgu. W czasie pracy w polu porusza się niewyczerpującym galopem. Grzbiet i linia podbrzusza są ustabilizowane i pozostają w poziomie. Dobre, wysokie noszenie głowy. Kroczenie niepożądane.

OKRYWA WŁOSOWA:

Skóra:
ciasno przylegająca, bez fałd, dobrze wybarwiona.

Włos:
krótki i gęsty, powinien być szorstki i twardy w dotyku. Na głowie i uszach cieńszy, bardziej aksamitny i krótki. Włos pod ogonem powinien być nieznacznie, lecz niezbyt wiele, dłuższy. Szata powinna pokrywać całe ciało, podbrzusze jest nieco bardziej odkryte. Brak podszerstka.

Umaszczenie:
różne odcienie rudego i piaszczystego złota. Skóra nieco ciemniejsza lub w tym samym kolorze. Czerwony, brązowy lub rozjaśniony kolor niepożądany. Mała łata na klatce piersiowej lub podgardlu, o średnicy nie większej niż 5 cm i białe znaczenia na palcach nie stanowią wady. Kolor fafli i obwódek oczu odpowiada barwie nosa.

 

WZROST:

Wysokość w kłębie:

psy:  58 - 64 cm

suki:  54 - 60 cm

Właściwe proporcje i symetria jest ważniejsza niż wzorcowy wzrost.

 

WADY:

Wszystkie odstępstwa od tego, co podano powyżej, powinny być traktowane jako wady, powodujące odpowiednie obniżenie oceny.

Wady dyskwalifikujące:

- Odchylenia w cechach rasowych.
- Silne odchylenia od właściwości płci.
- Nietypowa głowa.
- Plamisty (motyli) nos.
- Zwisające lub śliniące się wargi.
- Podwinięte lub zwisające fafle.
- Nadliczbowe zęby poza linią zgryzu; brak jednego lub więcej siekaczy, kła, 2-4 przedtrzonowców, 1-2 zębów trzonowych; więcej niż dwa P1; M3 są ignorowane. Niewidoczne zęby są uznawane za brakujące.
- Rozszczepione podniebienie, zajęcza warga.
- Jasnożółte oczy. Bardzo luźne powieki, wywinięte lub podwinięte.
- Distichiasis (podwójny rząd rzęs).
- Luźne podgardle.
- Wilcze pazury.
- Bardzo wadliwy chód.
- Nietypowa szata.
- Umaszczenie ciemnobrązowe lub jasnopłowe. Partikolor, niejednolite umaszczenie. Biała łata na klatce piersiowej o średnicy większej niż 5 cm.
- Białe łapy.
- Brak pigmentacji na skórze lub faflach i obwódkach oczu.
- Jakikolwiek typ słabości charakteru.
- Odchylenie większe niż 2 cm powyżej górnego zakresu wzrostu określonego przez wzorzec.

UWAGA:

Samce muszą mieć dwa, prawidłowo wykształcone jądra, całkowicie umieszczone w worku mosznowym.

Wyżeł węgierski

GALERIA